Heel regelmatig koop ik een gestoomde makreel om in een salade te verwerken of op sandwiches te serveren.
Ik houd van dat malse visvlees met die lekkere rooksmaak.
Ik koop altijd een hele makreel en maak deze zelf schoon, maar voor het gemak kun je makreelfilets kiezen.
Er staan al verschillende salades op de site, maar deze mousse nog niet.
Dunne plakjes geroosterd (stok)brood bestreken met deze mousse is een heerlijk oudejaarsavond hapje.

Crostini’s, tartines of, zo u wilt, toastjes, het komt allemaal op hetzelfde neer…. Ik ben er dol op en kan ze op elk moment van de dag eten.
Daarom ben ik altijd op zoek naar de lekkerste smeersels.
Een van mijn favorieten is een puree van tuinbonen die ik serveer met dun geschaafde pecorino.
Met verse tuinbonen is dit smeersel het allerlekkerst, maar het duurt nog een ruime maand voordat deze er zijn en bovendien is het seizoen maar kort, daarom gebruik ik zo nu en dan diepvriestuinbonen.
Ik geef nu dan ook het recept voor de diepvriesvariatie, als het straks tuinbonenseizoen is kunt u de verse bonen na het ‘dubbeldoppen’ heel even garen in een scheutje olijfolie.
Met fijngesneden basilicum krijgt deze puree een mediterraan karakter, met koriander wordt het meer Noord Afrikaans.

Deze week kreeg in de Treeswijkhoeve in Waalre bij het aperitief een heerlijke dip van artisjokken en direct waande ik me in Frankrijk waar ik in het late voorjaar, als er bergen artisjokken op de markt liggen, ook vaak een artisjokkendip maak.
Verse artisjokken zijn er nu nog niet of nauwelijks, maar zo’n dip kan ook gemaakt worden met artisjokharten uit blik.
Ik spoel deze wel altijd enkele keren in ruim koud water, zodat het ‘blikachtige’ smaakje verdwijnt. Daarna laat ik ze heel goed uitlekken en dep ze droog.
Vervolgens gaat alles in de magimix, net zoals ik met de gegaarde verse artisjokken doe.
Als smaakmakers kies ik meestal knoflook, een beetje citroen- of limoensap en natuurlijk zout en peper. Maar u kunt ook een snufje fijngesneden tijmblaadjes toevoegen.
Dit is een lekkere dip op heel dun geroosterd (stok)brood of een lekkere cracker.
Ook op die dunne Indiase pappadums smaakt dit heerlijk.

Bagna Càuda is een warme dip gemaakt van ansjovis, boter, olijfolie en knoflook, het vindt zijn oorsprong in het Italiaanse Piemonte.
De dip moet tijdens het serveren warm blijven en daarvoor zijn de kleine tapasfonduesets van Boska (zie ‘en ook nog/op tafel’) ideaal, op het waxinelichtje blijft de pittige dip precies goed op temperatuur. 
In dit gerecht ‘smelt’ je de ansjovisfilets als het ware, zodat het een vloeibaar mengsel wordt.
Ga voor Bagna Càuda op zoek naar de beste ansjovisfilets, het liefst de visjes die zijn ingelegd in zout, deze zijn vrijwel altijd van een betere kwaliteit dan de visjes op olie.
Kun je ze niet vinden, gebruik dan de allerbeste visjes op olie en spoel deze even onder de stromende kraan, waarna je ze goed droogdept.
Ansjovis op zout spoel je overigens ook eerst af voordat je ze gebruikt.
Serveer de warme dip met verschillende rauwe en beetgaar gekookte groenten, bijvoorbeeld bleekselderij, wortel, asperge en paprika. Je kunt er ook blaadjes (veld)sla, rucola, waterkers en witlof in dippen.

Tzatziki is een allemansvriend, ik ken niemand die deze frisse komkommersalade, -saus of -dip niet lekker vindt.
Het is een multifunctioneel gerechtje omdat je hem op veel manieren kunt serveren. Als je wat minder yoghurt gebruikt is het een heerlijke komkommersalade, met iets meer yoghurt wordt het een frisse saus die verrukkelijk is bij geroosterd lamsvlees, merguez of geroosterde vis. Deze laatste versie kun je ook als dip gebruiken voor krokante groenten of voor (maïs)chips en pappadums, die flinterdunne krokante Indiaase ‘crackers’ die meestal zijn gemaakt van linzenmeel.
Je begrijpt, dit is een gerecht om ‘mee te spelen’; meer of minder yoghurt, meer of minder knoflook en/of munt, je kunt een eigen favoriete versie creëren.
Ook kun je de komkommer grover of fijner raspen, grover voor een salade, fijner voor een saus of dip.